Kendi masalıma mı geldim, yoksa rüyada mıyım? Eğer rüyaysa uyandırma ama kendi masalımsa bu, hiç bitmesin nolur!
Trenden bavulla inip garın içinden
yürüdük.Marketten bir su aldık..Yola devam ettik her gar gibi Venedik'in Santa
Lucia'sı da acaip kalabalıktı.Garın çıkışını görüp merdivenlerinden inerken
ağzımın açık olduğunu ve gülmeye başladığı hatırlıyorum.İşte o zaman PLAY
tuşuna basılmıştı "Bir genç kızın rüyası gerçek oluyor" adlı
masalımın.Karşımda dev yeşil kubbeli kilise vardı,turkuaz rengi suyun üzerinde
süzülerek giden gondollar,vaporettolar ve şehre hayran gözlerle bakan insanlar...
Vaporetto denen teknelerden birine
biniyoruz.Büyük kanalı geze geze bedavadan keyif yapıyoruz.Bu büyük kanal
dünyanın en güzel caddesi seçilmiş aynı zamanda.Arabaların teknelere ve
gondollara ,asfaltın suya dönüştüğü bu kanal gerçekten hakediyor en güzel
olmayı.Venedik'in sembolü Rialto Köprüsüne doğru giderken, köprüye gelinceye
kadar daracık sokaklarını ,suyun üstünde hala ayakta kalabilmiş ve artık
görmeye alıştığımız İtalya'nın tarihi yapılarını,evlerin rengarenk çiçekli
balkonlarını izliyoruz uzaktan.Vapurettodan indikten sonra anlamsızca elimizde
bavulla 10 dakika izledik galiba köprüyü hareket etmeden, konuşmadan.Onca insan
Rialto köprüsünde belki de hayatlarının en güzel fotoğraflarını çekerken,ben
çoktan aşık olmuştum bu şehre.
Kaldığımız yer Rialto ve ünlü San Marco meydanının tam ortasındaydı.Labirent sokaklardan otele ulaşıp eşyaları bıraktıktan sonra
hava çoktan kararmıştı.Rotamızdaki ilk durağımızda "dünyanın salonu"
olarak adlandırılan güzelim meydan San Marco vardı.Köprülerle birbirine
bağlanan daracık sokakların sonunda şimdiye kadar gördüğüm en güzel meydan olan
SAN MARCO meydanına ulaşıyoruz.San Marco meydanı; bazilikası , çan kulesi ve bunların
karşısında bulunan Christmas'a özel dev maskeyle bir anda karşımızda belirmişti.
Meydan o kadar güzeldi ki Venedik'te bulunduğum süre boyunca bir an bile bazilikaların içini gezmek istemedim.
|
San Marco |
San Marco meydanında akan giden saatlerden sonra soluğu Hard Rock Venice'de alıyoruz.Bana göre en fiyakalı Hard Rock Cafe..San Marco'nun hemen dibinde bulunuyor.Hemen önünde gondol durağı mevcut.Cam kenarında gondol manzaralı masamız,arka planda Pink Floyd müzikleri,önümde leziz hamburgerimle şimdiye kadar yediğim en eşsiz yemek.
|
Hard Rock Cafe |
|
Hard Rock Cafe |
Christmas şehri hem kalabalıklaştırmıştı hem de renklendirmişti.Venedik'in her köşesi zaten kartpostal olmaya değerken üstüne bir de süslenince kendini kaybedip ,yolunu bulmak istemiyor insan.Rengarenk boy boy maskelerin satıldığı dükkanlardan hemen bir maskeyi alıyorum.Venedik sokaklarında maske yüzümde gezerken dükkanların vitrinlerini izleye izleye sokaklarda kayboluyoruz.
|
Dev Pizza |
Bu dükkanın vitrinindeki tüm küçük insancıklar şarkıyla beraber hareket ediyordu :)
Saat ilerlerken insanların giderek neredeyse yok
olduğunu farkettim.Venedik bize kaldı sanki.Sokaklarda sesimiz yankılana
yankılana uzun uzun yürüdük.Yeniden Rialto'ya giderken rastladığımız köprülerin hepsinde fotoğraf çekiliyoruz..Şüphesiz
hayatımın en güzel fotoğrafları Venedik'ten çıktı.Neredeyse tamamı kapalı
olan dükkanların yine vitrinlerine baka baka Venedik'in gizemli sokaklarında ilerlerken, şapka dükkanlarının
sıklığı dikkatimi çekiyor.Hatta Venedik şapkası olarak adlandırdıkları
şapkadan almayı kafaya koyuyorum.Yeniden Rialto'ya ulaşıyoruz.Karaya
bağlanan tekneler,bembeyaz Rialto köprüsü ,maske derken çok eğlenerek fotoğraflar çekiliyoruz.
|
Rialto Bridge |
|
Rialto Bridge |
Venedik'te 28 Aralık olmasına rağmen güneşli havada uyanmış olmanın mutluluğuyla sokaklara attık kendimizi.Ünlü balık haline gittik,gece olacaklardan habersiz deniz canlılarına bakamıyordum bile. Daracık sokaklar arasında yine kaybolmayı seçtik.Amacımız Accademia köprüsüne gitmekti ama ulaşmamız 3 saati aldı sanırım.Yürüdük yürüdük çok yürüdük belki aynı yerlerden geçtik belki ters yönlerden gittik ama haritaya bakmadık gerek de duymadık.Çünkü bulduğumuz her yerde bambaşka güzellikler vardı.Şapkalı, çizgili gömlekli İtalyan amcaların şarkılar söyleyerek yürüdüğü bir şehir.Geri kalmayıp hemen bir şapka da ben alıyorum Venedik hatırası :)
|
Dar sokaklarıyla Venedik |
|
Accademia Köprüsü |
Kaç kere kaybolduğumuzu hatırlamıyorum.Rengarenk
evleri izleye izleye ilerlerken
yeşil yaprakların arasından başka
köprüleri buluyoruz.Her adım başı tablo gibi olduğundan her yerinde defalarca
fotoğraf çekildik bıkmadan,usanmadan,yorulmadan. Bir ara gondolların yapıldığı
tersanelere ulaştık ardındansa denize açıldı yolumuz.
|
Tersane |
Dönüp dolaşıp gondolların olduğu
yere geliyoruz.Eskiden tüm gondollar renkliymiş ama daha sonra bu gondolların
hepsini siyaha boyamışlar.Gelmeden önce her yerde okudum.Oldukça uçuk fiyatlı
olduğu doğruydu.Ama okuduğum kitabın bir köşesinde "Venedik tarihin
derinliklerinde kaybolduktan sonra torunlarınıza Venedik'e gidip gondola
binmediğinizi nasıl açıklayacaksınız?" yazıyordu.Beni bitiren cümle
buydu.Kafalarında hasır şapkalar,gözlerinde top top gözlükler,çizgili gömleklerle
gondolcular "Gondola" diye bağırırken, deniz kenarında Çinli iki
arkadaş bulduk,pazarlık yaptık ve bindik.Her ne kadar ısrar etsem de gondolcu
amcaya bir türlü şarkı söyletemedim.Daracık sokakların arasından akan suyun
üzerinde kayan gondolun çıkardığı fışırtı sesini dinleye dinleye giderken yan
gondolcunun sesiyle kendimizden geçiyoruz.Tüm dar sokaklarını gezdikten sonra
gondolla San Marco meydanına geliyoruz.Bana göre hayatım boyunca karşılaştığım
en büyük şanslardan biriydi bu.Çünkü tam güneş batarken gondolla San Marco
meydanındaydım.Farkında olmadan hayatımın en güzel fotoğrafını kendi
telefonumdan çektim aynı zamanda çekildim.Venedik işte o an rüya olmalıydı.Şu an farkediyorum.
|
Hayatım boyunca çektiğim en güzel fotoğraf |
|
GONDOL Turu |
|
Bu da hayatım boyunca çekildiğim en güzel fotoğraf bana göre |
|
Suyun Şehri |
Tüm gün boyunca saatlerce yürümeme rağmen bitmek tükenmek bilmeyen enerjiyle ayagımda 2 kilo Harley Davidson'la San Marco'da mutluluktan uçarken :)
|
San Marco Bazilikası |
San Marco'da en çok ilgimi çeken meydanda karışıklı ama toplu halde bulunan sandalyelerdi.Bu sandalyeler iki ayrı cafeye ait olup Avusturya İmparatorluğu dönemindeki düşman cafe Quandi'yi,İtalyan milliyetçiler ise Florian'da toplanırmış.Bu meydana yazın gelip açık hava konserlerinde Napoliten aşk şarkılarını dinlemek eminim çok güzeldir.Venedik öyle bir şehir ki hayatım boyunca ne zaman gitsem asla sıkılmayacakmışım gibi.Yeri hep ayrı kalacak sanırım bende.
Venedik'e
gelip ünlü şaraplarından içmemek olmazdı.Gece tavuk ve balık yiyebilceğimiz
şirin bir restauranta giriyoruz.Konya'da yasadığım 18 yıl boyunca bir kere bile
midye yememiştim,İzmir'e geldim 3 sene boyunca hiç ağzıma sürmedim.Son derece
önyargılı olduğum midye,karides ve kalamar türevlerini o gece nasıl o kadar
yediğimi hala aklım almıyor.Üstelik midyeler dolma değildi sadece haşlanmıştı.Şu
an neredeyse resme bakamazken o gece löp löp yedim.Şarabın güzelliğine ise diyecek yoktu zaten.Limonçellolar ise ikramdı.Hadi bir de üstüne tatlısız olur mu?
Her güzel şeyin sonu olduğu gibi 3 günlük Venedik rüyası da son bulmuştu.San Marco'yla vedalaşmaya gittiğimizde kuşlar bizi karşılıyor.İtalyan kuşları aynı zamanda insanı gibi kruvasan yiyor :) Elimdeki tüm kruvasanı güvercinlere verdikten sonra kendi kendime Venedik'e tekrar geleceğime söz verdim.STOP!
|
Kuş özgürlüktür. |
Venedik’te en çok güldüğüm olaysa ara sokaklardan birinin duvarında yazan Nuri Alço yazısıydı.Şanı buralara kadar yürüyüp gelmiş tey tey tey : )
Ev arkadaşım Gizem de Venedik'in büyüsüne kapılıp kendini sanata vermişti.Ben 4 senedir onun ressam olduğundan bihabermişim.
|
Gizem'in Tablosu |
P.S:Venedik'teyken bir kere daha anladım ki "Hayat sunulmuş bir armağan insana" :)